Depresja - jakie są objawy choroby, jak skutecznie sobie pomóc?

po czym rozpoznasz depresję

Depresja to jeden z najpopularniejszych i najczęściej występujących problemów natury psychologicznej. Światowa Organizacja Zdrowia określa ją jako czwartą najpoważniejszą chorobę na całym świecie. W Polsce nawet 1,5 mln osób zmaga się z depresją. Według szacunków WHO, do 2030 roku depresja będzie najczęściej występującą chorobą na świecie.

Cechuje się ona dużym cierpieniem psychicznym, obniżeniem nastroju, pesymistycznym spostrzeganiem siebie, swojej przyszłości, innych osób i świata. Charakteryzuje się dojmującym smutkiem, uczuciem pustki i rozpaczy, które trwają co najmniej 14 dni, nie mijają i nie pozwalają cieszyć się życiem. Depresja dotyka osoby w każdym wieku, niezależnie od płci i statusu społecznego.

jak rozpoznać depresję?

Objawy depresji możemy podzielić na psychologiczne, czyli związane z naszymi emocjami, odczuciami, nastrojem, motywacją do działania i somatyczne, związane z dolegliwościami pochodzącymi z naszego ciała. Do objawów natury psychologicznej zaliczamy:
obniżony nastrój i/lub wyraźne zmniejszenie zainteresowania wszystkimi czynnościami dnia codziennego. Objawy te muszą występować prawie codziennie, przez większą część dnia przez ponad dwa tygodnie. Charakterystyczne jest także gorsze samopoczucie rano oraz odzyskiwanie humoru i energii wieczorem,
znaczne zmniejszenie zainteresowań, wszystko, co do tej pory przynosiło radość, staje się obojętne,
intensywne poczucie bezsilności, bezradności, beznadziejności,
poczucie winy,
poczucie niemocy,
poczucie braku sensu,
pragnienie samotności, chory unika spotkań ze znajomymi, izoluje się,
niepokój, drażliwość,
poczucie bycia niezrozumianym przez bliskich, przyjaciół, znajomych,
utratę zdolności do odczuwania radości, pesymistyczne widzenie przyszłości,
niską samoocenę i małą wiarę w siebie, poczucie bezwartościowości, negatywna ocena własnej osoby,
negatywne myśli o sobie i swojej przyszłości, o innych ludziach z otoczenia i o całym świecie,
bierność, brak ochoty na jakąkolwiek aktywność, dotychczasowe hobby przestaje interesować,
zmniejszoną energię, ciągłe uczucie zmęczenia, wykonywanie codziennych obowiązków przytłacza,
zaburzenia koncentracji uwagi,
spowolnienie myślenia,
spowolnienie psychoruchowe (rzadziej pobudzenie),
mogą pojawiać się także myśli, plany i tendencje samobójcze.
Do objawów psychosomatycznych zaliczamy:
bezsenność lub nadmierna senność,
duża potrzeba snu,
ciągłe i duże zmęczenie, przemęczenie, osłabienie,
spowolnienie ruchów, obniżenie napędu psychoruchowego,
zaburzenia miesiączkowania,
migreny,
bóle głowy, karku, brzucha,
nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego,
zmniejszone libido, zaburzenia seksualne,
zmiany łaknienia (brak apetytu lub nadmierny apetyt, częstsze zmniejszenie apetytu) i masy ciała (spadek lub wzrost wagi),
suchość w gardle,
zaburzenie rytmu dobowego, budzenie się bardzo wcześnie rano, płytki i przerywany sen, wzmożona senność w ciągu dnia.
Co ważne, wszystkie powyższe objawy mogą, ale nie muszą występować razem u danego pacjenta. Niektóre z nich mogą być bardziej widoczne, inne mniej lub wcale. Mogą mieć różny stopień nasilenia.

Uśmiechnięta depresja

Nierzadko mamy też do czynienia z uśmiechniętą depresją, czyli z problemem, którego nie widać. Otoczenie chorego często w ogóle nie ma świadomości i nie zdaje sobie sprawy z tego, że osoba bliska cierpi i dzieje się z nią coś złego. Uśmiechniętą depresję charakteryzuje bowiem to, że bardzo ciężko ją zaobserwować a więc i rozpoznać. Osoba chora wydaje się być często zadowolona, nierzadko aż „za bardzo szczęśliwa". Jest radosna nawet w sytuacjach smutnych. Uśmiechnięta depresja spotykana jest często u dzieci i młodzieży.

Jakie są objawy nietypowej, uśmiechniętej depresji?

Osoby cierpiące na tzw. uśmiechniętą depresję mogą przejawiać następujące objawy:
nieadekwatne do sytuacji reakcje emocjonalne, osoba wydaje się być nad wyraz szczęśliwa, nawet w sytuacjach smutnych,
wahania nastroju, zwykle lepsze samopoczucie od rana, nastrój obniża się znacznie wieczorem,
duża drażliwość, nerwowość, mogą pojawiać się gwałtowne wybuchy złości w nieuzasadnionych sytuacjach,
wzmożone łaknienie,
poczucie ociężałości całego ciała lub pojedynczych jego części, np. nóg lub rąk,
zmniejszenie potrzeby snu, rzadko jednak ma to charakter typowej bezsenności.

Postawienie diagnozy uśmiechniętej depresji jest bardzo trudne, ponieważ naprawdę rzadko osoby chore informują o swoim złym samopoczuciu. Zwykle funkcjonują one w dotychczasowy sposób i nie przejawiają żadnych oznak problemu. I choć teoretycznie mogłoby się wydawać, że ten rodzaj depresji jest mniej groźny, osoby chore bardzo cierpią. W przeciwieństwie do osób chorych na typową depresję, którzy zwykle nie mają siły na to, aby podjąć próbę samobójczą, osoby z uśmiechniętą depresją mają jej znacznie więcej. Nie rozmawiają z osobami bliskimi o swoim złym samopoczuciu, a ukrywanie objawów przed otoczeniem pochłania wiele ich zasobów. Z tego powodu osoby cierpiące na uśmiechniętą depresję znacznie częściej popełniają samobójstwa.

Bardzo dużo osób choruje na depresję, dlatego niezmiernie ważne jest to, aby umieć empatycznie słuchać, wczuć się w sytuacje danej osoby i nie oceniać jej. Jeśli widzimy, że ktoś z naszego otoczenia może cierpieć na depresję, warto zaproponować mu konsultację u psychologa lub / i lekarza psychiatry. Tylko profesjonalna pomoc daje skuteczne efekty.


Skontaktuj się z nami 
Contantact form 2
zapisz się do newslettera aby otrzymać materiały promocyjne oraz informacyjne
Newsletter Form
polityka prywatnościPolityka cookiesRegulamin serwisu
instytut zdrowia mentalnego © 2022 wszelkie prawa zastrzeżone
wykonanie: e12studio.pl
magnifiercrossarrow-leftarrow-right