Depresja - jakie są objawy choroby, jak skutecznie sobie pomóc?

jak rozpoznać depresję?

obniżony nastrój i/lub wyraźne zmniejszenie zainteresowania wszystkimi czynnościami dnia codziennego. Objawy te muszą występować prawie codziennie, przez większą część dnia przez ponad dwa tygodnie. Charakterystyczne jest także gorsze samopoczucie rano oraz odzyskiwanie humoru i energii wieczorem,

znaczne zmniejszenie zainteresowań, wszystko, co do tej pory przynosiło radość, staje się obojętne,

intensywne poczucie bezsilności, bezradności, beznadziejności,

poczucie winy,

poczucie niemocy,

poczucie braku sensu,

pragnienie samotności, chory unika spotkań ze znajomymi, izoluje się,

niepokój, drażliwość,

poczucie bycia niezrozumianym przez bliskich, przyjaciół, znajomych,

utratę zdolności do odczuwania radości, pesymistyczne widzenie przyszłości,

niską samoocenę i małą wiarę w siebie, poczucie bezwartościowości, negatywna ocena własnej osoby,

negatywne myśli o sobie i swojej przyszłości, o innych ludziach z otoczenia i o całym świecie,

bierność, brak ochoty na jakąkolwiek aktywność, dotychczasowe hobby przestaje interesować,

zmniejszoną energię, ciągłe uczucie zmęczenia, wykonywanie codziennych obowiązków przytłacza,

zaburzenia koncentracji uwagi,

spowolnienie myślenia,

spowolnienie psychoruchowe (rzadziej pobudzenie),

mogą pojawiać się także myśli, plany i tendencje samobójcze.

bezsenność lub nadmierna senność,

duża potrzeba snu,

ciągłe i duże zmęczenie, przemęczenie, osłabienie,

spowolnienie ruchów, obniżenie napędu psychoruchowego,

zaburzenia miesiączkowania,

migreny,

bóle głowy, karku, brzucha,

nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego,

zmniejszone libido, zaburzenia seksualne,

zmiany łaknienia (brak apetytu lub nadmierny apetyt, częstsze zmniejszenie apetytu) i masy ciała (spadek lub wzrost wagi),

suchość w gardle,

zaburzenie rytmu dobowego, budzenie się bardzo wcześnie rano, płytki i przerywany sen, wzmożona senność w ciągu dnia.

Uśmiechnięta depresja

Jakie są objawy nietypowej, uśmiechniętej depresji?

nieadekwatne do sytuacji reakcje emocjonalne, osoba wydaje się być nad wyraz szczęśliwa, nawet w sytuacjach smutnych,

wahania nastroju, zwykle lepsze samopoczucie od rana, nastrój obniża się znacznie wieczorem,

duża drażliwość, nerwowość, mogą pojawiać się gwałtowne wybuchy złości w nieuzasadnionych sytuacjach,

wzmożone łaknienie,

poczucie ociężałości całego ciała lub pojedynczych jego części, np. nóg lub rąk,

zmniejszenie potrzeby snu, rzadko jednak ma to charakter typowej bezsenności.

Postawienie diagnozy uśmiechniętej depresji jest bardzo trudne, ponieważ naprawdę rzadko osoby chore informują o swoim złym samopoczuciu. Zwykle funkcjonują one w dotychczasowy sposób i nie przejawiają żadnych oznak problemu. I choć teoretycznie mogłoby się wydawać, że ten rodzaj depresji jest mniej groźny, osoby chore bardzo cierpią. W przeciwieństwie do osób chorych na typową depresję, którzy zwykle nie mają siły na to, aby podjąć próbę samobójczą, osoby z uśmiechniętą depresją mają jej znacznie więcej. Nie rozmawiają z osobami bliskimi o swoim złym samopoczuciu, a ukrywanie objawów przed otoczeniem pochłania wiele ich zasobów. Z tego powodu osoby cierpiące na uśmiechniętą depresję znacznie częściej popełniają samobójstwa.

Bardzo dużo osób choruje na depresję, dlatego niezmiernie ważne jest to, aby umieć empatycznie słuchać, wczuć się w sytuacje danej osoby i nie oceniać jej. Jeśli widzimy, że ktoś z naszego otoczenia może cierpieć na depresję, warto zaproponować mu konsultację u psychologa lub / i lekarza psychiatry. Tylko profesjonalna pomoc daje skuteczne efekty.