Zespół lęku uogólnionego (GAD), gdyż to o nim mowa, jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń lękowych. Charakteryzuje się doświadczaniem długotrwałego, uporczywego lęku, który nie jest związany z konkretną przyczyną. Osoby doświadczające tego zaburzenia często martwią się o sprawy, które z perspektywy innych osób mogą wydawać się mało znaczące. Odczuwają lęk nieproporcjonalny do sytuacji, w której się znajdują. Zamartwiają się “na zapas” i wybiegają myślami daleko w przyszłość. Mają trudności z odprężeniem się, gdyż znajdują się w stanie ciągłej czujności. Ciągłe oczekiwanie zagrożenia jest dla nich emocjonalnie obciążające i wyczerpujące. Mogą mieć problemy ze snem i koncentracją uwagi. Lęk może manifestować się u nich pod postacią somatyczną, między innymi poprzez zawroty głowy, wzmożoną potliwością, szybszą męczliwość, bóle w klatce piersiowej, duszności, czy nudności.
Zespół lęku uogólnionego znacząco wpływa na jakość życia osób chorujących i nie powinien zostać zbagatelizowany. Choć lęk towarzyszy nam od początku życia i w obecnym świecie wydaje się być wszechobecny, to zaburzenia lękowe uogólnione stanowią istotny problem. Zespół lęku uogólnionego często współwystępuje z różnymi innymi zaburzeniami lękowymi, uzależnieniami i depresją. Najbardziej skuteczną formą pomocy dla osób z zespołem lęku uogólnionego jest psychoterapia. Ponadto niezwykle pomocne może okazać się stosowanie farmakoterapii oraz korzystanie z technik relaksacyjnych. “Co, jeśli jestem chory/a?” “Długo nie wraca, może miał wypadek.” “Źle się czuję, na pewno to nowotwór.” “Kto się na mnie patrzy, na pewno chce mnie porwać.” “Co, jeśli to mój ostatni dzień życia?” “Na pewno sobie nie poradzę.” “Co, jeśli kogoś potrącę.” “Wyśmieją mnie.” “Przesoliłam ziemniaki, będę złą żoną.” (“Nie umiem złożyć mebli, będę złym mężem”) “Na pewno czegoś zapomniałam..” “Co, jeśli nikt mnie nie pokocha.” “Nie pójdę do lasu, bo przyniosę kleszcza” “Powiedziałem/am pierwszy/a “Hej” pewnie się narzucam.” “Wszyscy się śmieją, na pewno ze mnie” “Co, jeśli nie będę mógł/mogła w przyszłości mieć dzieci.” “Dziwnie się do mnie uśmiecha, na pewno jestem czymś pobrudzony/a” “Nie dam rady.” “Co, jeśli umrę przedwcześnie?” “Nie znałem/am odpowiedzi na pytanie, pewnie pomyśli, że jestem głupi/a.” “Nie polecę samolotem, bo się rozbije.” “Czy poradzę sobie, jeśli stracę pracę?” “Muszę wstać o 6, będę niewyspana i źle napiszę kolokwium” “Co, jeśli go stracę?” “Co, jeśli przytrafi mi się coś złego?” “Muszę to zrobić, bo inaczej szef mnie zwolni.” “Co, jeśli zemdleje?” “Pokłóciłam się z nim, teraz na pewno mnie zostawi.” “Nie odpowiedział mi “Dzień Dobry”, na pewno mnie nie lubi.” “Co, jeśli wyrzucą mnie ze studiów.” “Spożyłam za dużo cukru, pewnie dostanę cukrzycy.” “(Lęk) Towarzyszy mi często, a właściwie to codziennie, przez cały czas. Pojawia się rano i nie ustępuje aż do następnego dnia. Właściwie nie wiem czy w ogóle kiedykolwiek ustępuje. Jest ze mną, jest we mnie i jest obok mnie. Jest ze mną gdy jem, uczę się, śpię. Jest w moich myślach, marzeniach i planach. Jest w spojrzeniach innych ludzi, w ich słowach, pytaniach. Jest gdy jestem sama i gdy dźwięków otacza mnie cała gama. Nie wiem czy potrafiłabym już żyć bez niego, choć mam dość obaw, że zdarzy się coś złego. Dla innych to może nic takiego, a dla mnie to coś obezwładniającego.” ”Zostałam zapytana czego się boję i nie wiedziałam jak odpowiedzieć. Przecież boję się między innymi śmierci, zwłaszcza przedwczesnej, choroby, utraty bliskich, szpitali, samotności, bycia niekochaną, braku możliwości założenia własnej rodziny, bezpłodności, zdrady, niespełnienia marzeń, jedzenia, rozmowy przez telefon, ludzi, jazdy samochodem, zamawiania pizzy, spotkań towarzyskich, robienia zakupów w sklepie, utraty przytomności, wystąpień publicznych, przebywania wśród dużej grupy ludzi, mówienia o sobie, pająków i ciemności… Ponadto boję się jeszcze wielu innych rzeczy, których nawet nie potrafię konkretnie określić. Chyba ogólnie boję się życia, a jeszcze bardziej boję się jego końca. Choć właściwie sama jeszcze nie wiem czego się boję.”Zespół lęku uogólnionego (GAD) to:
Najczęstsze charakterystyczne objawy lęku uogólnionego:
